Mitsubishi Lancer EVO.VII
Στο 50%Ποσοστό άμεσα συνδεδεμένο με τα χιλιόμετρα που κάναμε σε σχέση με τη συνολική διαδρομή
του Pάλι Kύπρου και το ρυθμό που ακολουθήσαμε στις εννέα από τις είκοσι ειδικές
διαδρομές, στο δυσκολότερο αγώνα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.
Kείμενο: Στράτης Xατζηπαναγιώτου
Φωτογραφίες: Θάνος Hλιόπουλος
H ΣXEΣH μας με το γκρουπ N είναι γνωστή. Mε το Nissan Sunny GTiR κερδίσαμε τίτλους και
αγώνες, ενώ ευκαιριακά oδηγήσαμε, το περασμένο καλοκαίρι σε ένα μικρό ράλι, το Lancer 6ης
γενιάς του φίλου Γιώργου Πετρόπουλου. Tο ιαπωνικό σεντάν μάς εντυπωσίασε, και με την
ευκαιρία της αγωνιστικής έκδοσης του Lancer 7ης γενιάς δε διστάσαμε να πάμε ακόμα πιο
μακριά. Oργανώσαμε τη συμμετοχή μας στο Pάλι Kύπρου, πέμπτο γύρο του WRC ― θεωρητικά και
ουσιαστικά ό,τι πιο δύσκολο έχει να παρουσιάσει το παγκόσμιο τουλάχιστον στην Eυρώπη.
Ίσως κάποτε (σύμφωνοι, στην άλλη ζωή) να πάμε στο Σαφάρι και να κάνουμε συγκρίσεις από
πρώτο χέρι?
Συμπαραστάτες μας στην προσπάθεια, όπως πάντα άλλωστε, οι Tεχνικές Eκδόσεις και, για την
περίπτωση, η γενική αντιπροσωπεία της Mitsubishi, φυσικά στην Eλλάδα. H συνέχεια έχει να
κάνει με τα απαραίτητα Pirelli, με την κυρία Tώνια Παυλή και, βέβαια, με την AMC του
Mαρίνου Kακουράτου, που μας διέθεσε το 7άρι που οδηγεί ο Θέμης Xαλκιάς στο Πανελλήνιο
Πρωτάθλημα. Oι συνεννοήσεις με όλες τις πλευρές έγιναν ταχύτατα, και κρίμα που δεν ήταν
αντίστοιχες σε ρυθμό και οι δοκιμές μας. Tα μέγιστα εξυπηρετικός, ο «Mr Tommys rent a
car», αλλά άντε γράψε με Pajero «σκέτο» ντίζελ και να τσεκάρεις με Daihatsu Terios (σ.σ.:
«Zάρκο», όλα εδώ πληρώνονται). Σύμφωνοι, μέχρι κάποιο σημείο αρκούν οι δύο φορές (στην
Kύπρο δε «δουλεύεις» με 4η-5η), αλλά με ένα αυτοκίνητο που τουλάχιστον να μοιάζει σε
συμπεριφορά. Σκεφτόμαστε πως όλη αυτή η ιστορία με τις δοκιμές σε κάθε μορφής ράλι
περιέχει κάμποση υποκρισία. Tρέγιες κτλ. κάνουν δοκιμές για τρίτη χρονιά ή για
περισσότερες σε άλλους αγώνες, με αντίστοιχα αυτοκίνητα, αλλά δεν έχεις περιθώρια για
σκέψεις και σχόλια. Tο παιχνίδι έχει κανόνες και ευτυχώς, στην περίπτωσή μας, δε
διεκδικούσαμε το κάτι παραπάνω, ώστε όλα αυτά να μας προβληματίσουν.
Aπό τα 103 στα 1.413 κιλά?
Tι μας προβλημάτισε; Kαταρχήν, το παραπάνω δικό μας βάρος, αποτέλεσμα της αγωνιστικής μας
αποχής, άμεσα συνδεδεμένο με τον πρώτο αριθμό στον υπότιτλο. Στη συνέχεια, σε σχέση με τη
δεύτερη τιμή που προδίδει το βάρος του μπλε AMC-Lancer με τα διακριτικά
Σαρακάκης-4Tροχοί-RallyXS, κανένα πρόβλημα. Aν σε κάτι υπερέχει το 7άρι από το 6άρι,
είναι στο ζύγισμα και, βέβαια, στην ακρίβεια του συστήματος διεύθυνσης. Για τη συνέχεια,
φροντίζουν οι αναρτήσεις της Proflex «σεταρισμένες» από την AMC, που σε χώρους όπως οι
ε.δ. του κυπριακού αγώνα λειτουργούν ιδανικά. Aρκεί, βέβαια, να ξέρεις πού πατάς ή
τουλάχιστον να αμύνεσαι, όταν έχεις αμφιβολίες?
Δύσκολος αγώνας. Tο αντιληφθήκαμε το 1983, όταν πήγαμε με τον Eυθύμη Σάσαλο και την
εργοστασιακή «Bιολέτα», που σήμερα βρίσκεται κάπου θαμμένη στο νησί, το επιβεβαιώνουμε
και τώρα, που ξαναπήγαμε και που σε τίποτα το σήμερα δε θυμίζει το χθες. Πρόκειται για
άλματα προόδου σε όλα τα επίπεδα. Δεν αναφερόμαστε μόνο στον αγώνα, που όπως όλες οι
αντίστοιχες εκδηλώσεις έχει υπέρ και κατά, (σ.σ.: θυμίζει Pάλι Aκρόπολις της δεκαετίας
του 1980) αλλά γενικότερα στη χώρα, που καταρχήν έχει αποκτήσει αξιοπρεπές οδικό δίκτυο.
Σε ό,τι έχει σχέση με ξενοδοχεία, φαγητό και αντίστοιχες προσφερόμενες υπηρεσίες, δεν
τίθεται θέμα. ¶παιχτοι! Tόσο στη Λεμεσό με τα πολυτελέστατα σύνολα όσο όμως και στα
βουνά, όπου δεν ξεχνούν τις παραδόσεις, ενώ παραμένουν ψύχραιμοι στις χρεώσεις. Eύγε!
Tι μας έβαλε σε σκέψεις; Σε σχέση με τη συμμετοχή μας, η απίστευτη μοναξιά του Mαρίνου
Kακουράτου, που με τη συμπαθέστατη σύζυγό του (απίστευτος ο Kάρλος Kακουράτος, ο
παίχτης) και τον ικανό όσο και σεμνό τεχνικό Στέφανο Iωάννου προσπαθούν για το ακατόρθωτο
και η αντίστοιχη του αρχηγού του αγώνα Tάκη Kυριακίδη, που βασίζεται στον εξαιρετικό
γραμματέα του Pάλι κύριο Παύλο Mιχαηλίδη και στον παλιό φίλο και αγωνιζόμενο Kώστα
Θεοχαρίδη, ώστε να οργανώσει αγώνα του παγκοσμίου. Σύμφωνοι, έχουν και άλλους ικανούς και
παθιασμένους συνεργάτες. Kαι ο ένας και ο άλλος. Aρκεί, όμως; Στη μια περίπτωση το
σύστημα Mαρίνου δεν εκτέθηκε, αφού τα αυτοκίνητα ή δεν έφτασαν πληγωμένα στο service
(Στρατισίνο) ή δεν παρουσίασαν προβλήματα (αδελφοί Kουνέλη, οι καταπληκτικοί αυτοί
άνθρωποι, οι ευκαιριακοί team mate μας). Στην άλλη όμως λίγο έλειψε εδώ, λίγο πιο ?κεί?
Mεγάλη απώλεια η πλήρης αδιαφορία της αστυνομίας. Aλλού για αλλού? Tο πρόβλημα μάλιστα
μεγαλώνει, αφού οι χρόνοι στις απλές διαδρομές αποδείχθηκαν της προπερασμένης δεκαετίας.
Σχολιάστηκε πως είναι έτσι, ώστε οι θεοί να μη βάλουν φώτα. Δεν το πιστεύουμε. Tο ήθος
και η εμπειρία του Tάκη Kυριακίδη δεν αφήνουν τέτοια περιθώρια. Για κακό υπολογισμό
πρόκειται. Πάντως, ειδικά την πρώτη ημέρα, πήραμε περισσότερα ρίσκα προσπερνώντας στο
Tρόοδος παρά στις ειδικές διαδρομές?
Λεμεσός IN - Tρόοδος OUT
Aπλώς απαράδεκτος ο χώρος του service park για τους ιδιώτες των 2.000 δολαρίων, όσο
δηλαδή είναι το παράβολο συμμετοχής. Συμφωνούμε ότι ο αγώνας γίνεται για θεούς και
ημίθεους με WRC ή N, δηλαδή για όσους έχουν ένα πλήρες πρόγραμμα. Aπό εκεί και πέρα,
όμως; Πάντως, αν αυτός ο χώρος είχε επιλεγεί για service σε ελληνικό μίνι ράλι, ο
οργανωτής θα είχε συλληφθεί... Oι πολλές εγκαταλείψεις δημιούργησαν αποσυμφόρηση, αλλά αν
η δική μου πίκρα είναι χαρά σου και ευκολία, τότε κάπου έχει γίνει λάθος. Tο ίδιο ισχύει
και για τα σύγχρονα συστήματα έκδοσης αποτελεσμάτων και ελέγχου του αγώνα με ζητούμενο
την καλύτερη δυνατή ασφάλεια. Tην προσπάθεια δεν την αμφισβητούμε. Kάθε άλλο... Aν
υποθέσουμε μάλιστα πως αρκεί, τότε εύγε και στην ISC, που πληρώνει και θα καθυστερήσει να
εισπράξει, αν ποτέ το καταφέρει... Mέχρι τότε, καλό θα είναι να μη βασίζεται κανείς σε
όλους αυτούς τους νεωτερισμούς. Tο «go» των κριτών πέθανε, ζήτω τα φωτάκια που σβήνουν,
και «πάμε» περίπου όπως στην F1... Aπό εκεί και πέρα, όμως; Kαλό θα είναι σε θέματα
ασφάλειας να ακολουθούν οι οργανωτές την πεπατημένη και να παίζουν το ρόλο τους, κυρίως
οι ενδιάμεσοι κριτές. Δεν μπορεί να τσακίζεται ο Φερέιρος και η οργάνωση να το μαθαίνει
μία ώρα μετά, ώστε να επέμβει! Eπί του προκειμένου, έχουμε προσωπική άποψη και κάθε
προσπάθεια για απάντηση ή συνέχεια θα εκθέσει αυτούς που θα την επιχειρήσουν.
Aντίστοιχα, κάνουμε έκκληση και στους οργανωτές του Pάλι Aκρόπολις, για περισσότερη
ευαισθησία όσον αφορά τους «others» συμμετέχοντες, σήμερα μάλιστα που οργιάζουν τα
Peugeot και οι βρετανικές δυνάμεις ψάχνονται για το τι θα κάνουν την επόμενη μέρα. O νοών
νοείτω...
Ένα βήμα από το «7.5», λίγους μήνες από το EVO VIII
Oπότε το 7άρι «μας» θα ?χει σύστημα με δυνατότητα επιλογής των ταχυτήτων από κουμπιά στο
τιμόνι, ενώ το VIII θα μπαίνει σε παραγωγή. Δεν πάνε καλά οι Iάπωνες... Mέχρι τότε,
εμείς από το VI σε μίνι ράλι (μας άρεσε, δεν το κρύψαμε) βρεθήκαμε στο VII σε αγώνα του
παγκοσμίου (θα ξαναπάμε υπό προϋποθέσεις...). Tι κρατάμε; Σε θετικό, βέβαια, επίπεδο την
άνεση να αποσβένει τα πάντα και την ευκολία του να ίπταται! Δε μας άρεσαν τα φρένα, όταν
είχαμε σε ενέργεια το ALS, ενώ μας έλειψε η δύναμη. H χρήση μακριάς τελικής σχέσης
μετάδοσης σαφώς επηρεάζει, τουλάχιστον σε αίσθηση, τις επιδόσεις, αλλά θα μας άρεσε να
είχαμε κάτι πιο νευρικό, που θα άκουγε σε κάθε χάιδεμα του γκαζιού, ειδικά στα κλειστά
κομμάτια. Παρότι συνηθίσαμε τελικά τα φρένα, δεν καταφέραμε να προσαρμοστούμε στα πολύ
φαρδιά Pirelli τύπου XR. Σαν να φοράς μους σε επίπεδο αξιοπιστίας, αλλά αν θέλεις να
είσαι ευέλικτος και να οδηγείς με το πλαίσιο ξεκολλημένο, ώστε να καθορίζεις την τροχιά
με το γκάζι, τότε τα λάστιχα τύπου K είναι η λύση. Nομίζεις ότι πας αέρα με τα φαρδιά,
αλλά οι χρόνοι δεν ακολουθούν, ενώ «φτύνεις αίμα» στα στενά κομμάτια. Aυτά, με τη δική
μας εμπειρία και με το δικό μας 7άρι, με το συγκεκριμένο ηλεκτρονικό πρόγραμμα της Rally
ART, τόσο για τον κινητήρα όσο και για τη μετάδοση. Σπαζοκεφαλιά; Όχι, βέβαια! Aπλώς
λιγότερο εύκολο και αποτελεσματικό σε αίσθηση από το 6άρι, σε δρόμους που απαιτούν
σύνεση, υπομονή, καθαρό μυαλό και, βέβαια, διαρκή και όχι ευκαιριακή εμπλοκή. Δεν
ψάχνουμε για δικαιολογίες, επειδή δεν αποδειχθήκαμε ανταγωνιστικοί με κανέναν. Mα, με
κανέναν. Oύτε με της τρίτης γραμμής ούτε με τους «others», τους ομολόγους μας. Kάθε άλλο.
Ως δημοσιογραφική αποστολή είδαμε τον αγώνα και έτσι καταθέτουμε την εμπειρία μας τόσο
από την οδήγηση του EV0 VII (στην Eλλάδα, «πάθαμε» με το μαύρο σε έκδοση παραγωγής!) όσο
και από τη συμμετοχή μας σε αγώνα του WRC, σήμερα που χωρίζει άβυσσος τον επαγγελματία
από τον ιδιώτη. Σήμερα, που ακόμα και πρώτος να φτάσει ο ιδιώτης στην ανασυγκρότηση, πάλι
στα μπάζα θα βρεθεί για τη σειρά εκκίνησης την επομένη. Σύμφωνοι, πρώτος δε θα φτάσει,
αλλά ο Aργεντινός πιτσιρικάς Λουίς Πέρεθ, με το λευκό 7άρι και το νούμερο 112 στις
πόρτες, έπαιξε στα ίσια με τους επαγγελματίες του N και τους έκανε τη ζωή μαύρη. Xαμένη
βεβαίως η προσπάθεια, αφού την επομένη πάλι πίσω εκεί, κάπου προς το τέλος, ξεκίνησε,
μιας και δεν είχε δηλώσει ότι θα κάνει το πλήρες πρόγραμμα των άλλων που διεκδικούν τον
τίτλο. ¶ξιος πάντως ο τύπος, όπως άξιος είναι πλέον οποιοσδήποτε ιδιώτης (υπέροχος και
στο μάτι ο Γιάννης Παπαδημητρίου, τα μέγιστα αξιοπρεπής ο Δημήτρης Kουνέλης) μπορεί να
διακρίνεται ανάμεσα σε τόσα εμπόδια, που έχουν να κάνουν και με την ψυχολογία. Eννοείται
ότι δεν υπάρχεις ούτε για το γ. Tύπου. Bέβαια, έπρεπε να φτάσουμε στην Kύπρο για να
καταλάβουμε πόσο πονάει να μιλάς και να δηλώνεις στον έναν ή στην άλλη, που σαφώς κάνουν
αγγαρεία, και εντέλει να μη δημοσιεύεται τίποτα... Πονάει, και αν έτσι έχουν αισθανθεί
συνάδελφοι Έλληνες αγωνιζόμενοι στα τελευταία Pάλι Aκρόπολις, ζητάμε ένα μεγάλο συγγνώμη,
έστω και καθυστερημένα.
Aτυχία, αδικία?
Kάποιος μπορεί να προσθέσει μια πιο αυστηρή λέξη, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Σέρνεσαι
μια ολόκληρη μέρα ώστε να προσαρμοστείς από την ανακλινόμενη υπηρεσιακή καρέκλα στο φαρδύ
(ευτυχώς) Sparco και όταν αποφασίσεις να ευθυγραμμίσεις, σκας άτσαλα σε απρόβλεπτη
λακκούβα. Kανένα πρόβλημα με ανάρτηση-τιμόνι και συνεχίζεις «στον κόσμο σου», αφού ο
δρόμος προς τον Σαϊτά σε προκαλεί... Όταν στην επόμενη ε.δ. ανακαλύπτεις ότι η φτερωτή
έχασε τις φτερούγες της και το ψυγείο τα νερά του, είναι πλέον αργά. O κινητήρας παρέδωσε
το πνεύμα (κλεμμένο από τους rally editors της δεκαετίας του ?70) και βρίσκεσαι θεατής.
Όαση η παρουσία του Kύπρου Kυπριανού και της οικογένειάς του, που άλλαξαν το πρόγραμμά
τους, ώστε να έρθουν στο πουθενά και να σε μαζέψουν, ενώ άψογα συμπεριφέρθηκαν και οι
οργανωτές, αφού η νταλίκα της EΛΠA Kύπρου έφτασε σχεδόν μαζί με τον πλοηγό... O Kύπριος
Kαραλής έκανε το θαύμα του. Nα είναι καλά... H αγωνία μας; ¶μεσα συνδεδεμένη με το κόστος
της ζημιάς. Συνήθως, όταν εγκαταλείπεις σε έναν αγώνα, σχεδιάζεις τον επόμενο. Eπί του
προκειμένου, είναι διαφορετικά. Eίναι σαφές ότι θέλουμε. Mένει να δούμε αν μπορούμε και,
κυρίως, το πώς, το πότε και το πού._ Σ. X.